Monday, February 1, 2010

Cerita Zaman Dulu - Somak, Lagenda Yang Hilang

1988-darjah 6

Budak gelanggi 1 dengan gelanggi 3 memang pantang jumpa. Kalau jumpa mesti nak berambat. Dari kecik bawak ke besor. Budak kecik cara budak kecik. Budak besor dia punya feel samapai bawa buku lima, rantai moto, nuncaku, kayu besbal. Pendek kata bebudak gelanggi 1 dengan 3 serupa anjing dengan kucing. asyik nak berbalah.

Zaman tu sapa yang tak kenal Somak memang cari nahas. Satu gelanggi kenal. Dia anak peneroka gelanggi 3. Aku kenal macam tu aja daripada kisah keganasannya yang tersohor. Lagipun dia geng belia manakala aku budak sekolah rendah lagi. Somak dikatakan penah bertumbuk dengan 5 orang budak pulau tawar dekat gua gelanggi secara lump sump. Masa tu budak gelanggi dah habis lari lintang pukang. kalah teruk. Mana sempat capai je nak selamatkan diri.

Bila kawan2 dia dah habis lari. Tinggal Somak seorang. Semangat serupa ultraman. Tapi akhirnya Somak kalah teruk kena belasah. Ini semua bukan salah dia. Dia bukan pengalah. Kawan2 gelangginya yang cabut lari awal sebab penakut. Cerita ni takkan dilupa budak2 kampung yang sebaya atau lebih tua dari aku dari dulu sampai sekarang. Semangat Somak yang mirip ultraman itu sentiasa mengalir dalam diri kami. Kiranya dia satu-satunya lagenda gelanggi yang masih hidup.

****

Petang itu lepas kelas sekolah agama, aku dgn beberapa orang kawan merayau dengan basikal lalu area gelanggi 3. Kawasan yang diharam jejak kepada budak gelanggi 1. Memang kami saja2 cari nahas. Entah geruh apa. Aku dah tak ingat projek jalan2 ni idea bodoh siapa tapi aku bagi Pendi bawa basikal manakala aku duduk seat belakang. Kawan2 aku yang lain mengikut dari belakang.

Sampai di jalan sempadan, tiba tiba sorang demi sorang member aku memintas. Bukan main laju macam kena kejar pontianak. Saipul Nizam Hamrin, Riduan Baharudin, Roslan Hamid pun tak kalah memecut. Aku terkesima. Kaget juga disaat2 musim bergaduh antara kampung masih belum berakhir. Aku syak budak gelanggi 3 sudah kejar sama kami.

Aku toleh belakang. Memang sah. Dekat 10 orang budak gelanggi 3 dah hampir dengan basikal aku dan Pendi. Muka masing2 serupa gampang. Cilaka Pendi, jenuh aku suruh dia pecut buat selamba aja. Member2 yang lain pula dah tak nampak bayang. Ni karang apa crita 2 lawan 10. Tak PKR langsung macam gini.

Budak gelanggi 3 kepung kami berdua. Pendi buat muka selamba..

"Ko kenapa lalu sini?" Dia punya leader tiba2 menyoal sambil juih2 bibir macam orang tua tengah menyongel.

Aku dengan Pendi senyap. Macam tengah tunggu penumbuk melayang. Aku ambil kesempatan fikir idea terbaik perlukah dibagi tendangan tanpa bayang sahaja mamat juih bibir ini biar dia ingat sampai mati.

"Saja.." jawab Pendi sepatah..

"Ko ni bukan adik Jelani ke? tanya sorang dari geng gelanggi 3. "ha'ah.." kata Pendi sepatah juga..

"Jom weh, kita blah..sori le weh aok!"
Peh..syahdu.

"Pendi, kenapa mereka blah macam tu je..?" soalku inesen.

"Abang aku..dia kawan baik Somak.." balas Pendi 6 patah akhirnya merungkai misteri yang bermain di benakku.